‍‍සොම්නසේ ආගමනය සහා සුසුරන්

හිමෙන් වැසී ගිය මිටියාවත මැදින් ඇදී යන්නේ අශිමෝයි අඟුරු දුම්රියයි. සුදෝ සුදු හිමෙන් පිරී ගිය තැන්නත් මිහිදුමෙන් වැසීගත් නිල් වන් කඳු පන්තියත් ස්වභාව ධර්මය නැමැති සිත්තරා විසින් සිතුවම් කළ චමත්කාරජනක සිත්තමකි.

එහි නෙත් කළු බවේ ඌණ පූර්ණය සැළසුවේ කළු දුම් වළා රේඛාවන් මැදින් ඇදී යන දුම් කෝච්චියයි.

අශිමෝයි දුම්රිය නැවතුම් පොළ, ඇගේ සිනහව සහා සුසුම් හඬ නිහඬවම විඳි, නිහඬවම දරා සිටි අපූර්ව නවාතැන් පොළකි.

දුම්රිය නැවතුම් පොළ අසළ සොම්නසේ හා බලාපොරොත්තුවේ සංකේතය වූ සුසුරන් මල විටෙක හිම කුණාටුවට හසුව සිය පෙති හකුළුවා ගනිමින් ද, විටෙක වසන්තයේ හිරු කුමරා අභියස සිය පෙති විදහා සිනාසෙමින් ද, ඇයට ජීවය ලබා දෙන්නේය.

කුණාටුවකට වුවද නොබියව මුහුණ දෙමින් සිය ශක්තිමත් මුල් පොළවට ඇඳ බැඳ තබා ගනිමින් නොසැලී සිටින උණ ගසක් වීම ඇගේ අවිහංසක අභිප්‍රාය විය.
සෙනෙහසට නව අරුත් එක් කළ ඇය ස්ත්‍රීත්වයටත් යොවුන් මාර්‍තත්වයටත් නොවළහා කියන යමක් ඇත.

ඒ අන් කිසිවක් නොව ,

කඳුළු අතරින් සිනාසෙන අයුරුය. ගිමන නිවන්නට සුසුම පවනක් කරගන්නා අයුරුය. වෛරයේ ගිනි දැල් නිවන්නට දයාබරත්වය සිහිල් පැන් පොදක් කර ගන්නා අයුරුය.වචනයේ පරිසමාප්ථ අර්ථයෙන්ම ඇය සොම්නසේ හා බලාපොරොත්තුවේ සළකුණ වූ,

සුසුරන් මලයි.

මරණමංචකයට ජීවිතය නැවත කැඳවන්නට දෙව් ලොවින් නොව මිනිසුන් අතරින් උපන් මිනිස් ඳෙවඟනයි. කඳුළු බිඳුවකට ආත්මය ගිලගන්න ඉඩ නොහළ ඈ සතුටේ කැඳවුම් කාරියයි.

The Return Of Happiness............!